Pierwsza Niedziela Wielkiego Postu - Ewangelia według św. Łukasza 4, 1-13
Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu, a wiedziony był przez Ducha na pustyni czterdzieści dni, i był kuszony przez diabła. Nic przez owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: "Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby stał się chlebem". Odpowiedział mu Jezus: "Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek”. Wówczas powiódł Go diabeł w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł do Niego: "Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je dać, komu zechcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje". Lecz Jezus mu odrzekł: "Napisane jest: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”. Zawiódł Go też do Jerozolimy, postawił na szczycie narożnika świątyni i rzekł do Niego: "Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: „Aniołom swoim da rozkaz co do ciebie, żeby cię strzegli, i na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”. Lecz Jezus mu odparł: "Powiedziano: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”. Gdy diabeł dopełnił całego kuszenia, odstąpił od Niego do czasu.
Komentarz
Zarządzanie pokusami
Brzmi to niewiarygodnie: ja człowiek mogę być potężniejszy od szatana? Czy to nie żart?
Kuszony na pustyni Jezus pokazuje nam – swoim braciom w człowieczeństwie – że to jest nie tylko możliwe, ale i konieczne dla tych, którzy poważnie myślą o realizacji misji swojego życia. W tej realizacji Bóg pomaga człowiekowi. Odczytana, podjęta i wypełniona jest spełnieniem człowieka i uwielbieniem Boga. Z punktu widzenia kusiciela wygląda to zupełnie inaczej. Im bardziej coś jest Bożego, im więcej dobra i miłości, tym więcej szatańskiej wściekłości. Zjednoczony z Ojcem i napełniony Duchem Świętym Jezus wypracował nawyki, które pokazuje nam, jako skuteczne narzędzia w zapanowaniu nad szatańską pokusą. Korzystając z Jego przykładu i wsparcia, wypracujmy w sobie nawyki, czyli konkretne przyzwyczajenia, które świadomie wprowadzimy w naszą naturę. Obowiązuje tu zasada znana z legionów rzymskich: „im więcej potu wylanego podczas ćwiczeń, tym mniej krwi przelanej podczas walki”. Pamiętajmy, że nasz przeciwnik, szatan, jest najbardziej ze wszystkich wymagający i inteligentny. I trzeba ciągle o tym pamiętać – nie odpuści nas, aż do śmierci.
O konieczności naśladowania Jezusa mówią nie tylko święci, nie tylko teolodzy i moraliści, ale również wybitni specjaliści w dziedzinie zarządzania i biznesu. Pojmując zarządzanie jako służbę, widzą w Chrystusie niekwestionowany autorytet i wsparcie. (Spośród wielu publikacji możemy wymienić: Ken Blanchard, Phil Hodges, Jak być przywódcą na wzór Jezusa?, Kraków 2014).
Spróbujmy podsumować Ewangelię o kuszeniu i jeszcze raz nazwać nawyki, do jakich zachęca nas Jezus.
Nawyk kochania Boga ponad wszystko i ponad wszystkich, we wszystkim i we wszystkich. Dzięki temu nawykowi możemy ustawić właściwą hierarchię wartości w nas samych i w otaczającym świecie, na który mamy wpływ.
Nawyk napełniania się Duchem Świętym, czyli nawyk czystego sumienia. Oczyszczeni przez Jezusa z grzechu, będąc dziećmi Niebieskiego Ojca, otrzymujemy Ducha Świętego. Zawsze wtedy otrzymujemy pomoc na miarę zagrożenia. Niestety często można zaobserwować zjawisko usiłowania sięgania po dary Ducha Świętego, bez wcześniejszego oczyszczenia serca z grzechów.
Nawyk czytania Słowa Bożego i uczenia się wybranych tekstów na pamięć. Dzięki temu pozostajemy istotami duchowo-cielesnymi, a nie organikami z przeakcentowaną materią. Pozwala na błyskawiczne znalezienie właściwej odpowiedzi w momencie, kiedy pokusa zaburza proces myślenia.
Nawyk modlitwy, czyli regularnej rozmowy z Bogiem i ciszy w Bogu. To gigantyczny zaszczyt dla człowieka. Stworzenie zostało dopuszczone i uzdolnione do dialogu ze Stwórcą. Głupotą jest wtedy wejście w dialog z szatanem.
Nawyk postu – czyli jak powiedzieliśmy – dobrowolne rezygnowanie z tego, co dobre, by dobrowolnie nie poddać się temu, co złe.
I wreszcie:
Nawyk stawiania sobie pytania: co na moim miejscu uczyniłby Jezus? Zakłada taką bliskość z Chrystusem, dzięki której mogę przewidzieć, jak On postąpiłby w tej sytuacji. Jest to możliwe dzięki wcieleniu Syna Bożego. Ludzie Starego Testamentu byli pozbawieni tej możliwości.
Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu (Mt 4,11).
Ks. Lucjan Bielas