Ar-Ka
Antonio Gaudi 1910 /żródło:Wikimedia/

 

Słynny kataloński architekt, twórca niezwykłych projektów, mniej znany jest jako kandydat na ołtarze. Nie wszyscy wiedzą że słynne dzieło Sagrada Familia, powstało jako owoc ścisłej  relacji z Bogiem.  Kościołowi Św. Rodziny Gaudi poświęcił 43 lata swojego życia, z których ostatnie były całkowicie oddane pracy, modlitwie i służbie ubogim. W tym czasie zrezygnował ze wszystkiego, co mogło przynieść mu splendor i zaszczyty. Żyjąc samotnie,  w skrajnym ubóstwie, wszystkie zdobyte środki przeznaczał na budowę kościoła i jałmużnę. Codziennie uczestniczył w porannej mszy, po której udawał się na budowę. Pozostałą część dnia spędzał na modlitwie i rozmowach ze swoim kierownikiem duchowym. „Artysta nie może uważać się za twórcę, lecz jedynie za kontynuatora dzieła »wielkiego Architekta«. Mój »klient« nie spieszy się. Dla Boga tysiąc lat jest jak jeden dzień” - mówił. Zginął potrącony przez tramwaj  na swej codziennej trasie do kościoła św. Filipa. Umarł w powszechnej opinii świętości. Jego pogrzeb stał się manifestacją żałoby, żegnały go tysiące ludzi.

Sześćdziesiąt sześć lat po tym wydarzeniu, 10 czerwca 1992 roku pojawiła się idea  Stowarzyszenia na rzecz Beatyfikacji Antonio Gaudiego, założyli je:  ks. Ignasi Segarra, architekci: José Manuel Almuzara Pérez, Javier Fransitorra, rzeźbiarz Etsor Sotoo, oraz inżynier i biograf Gaudiego - Josep Maria Tarragon. W 1994 roku komitet zwrócił się do arcybiskupa Barcelony z prośbą o rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego, w 2003 roku została zakończona jego diecezjalna faza.

 

Życiorys

Antonio Gaudi urodził się 25 czerwca 1852, w Reus koło Tarragony, w Katalonii. Od dzieciństwa zmagał się z chorobą reumatyczną, która wpłynęła na jego tryb życia, ograniczyła kontakty z rówieśnikami. Dzieciństwo upłynęło na nauce w miejscowej szkole pijarów i częstych wyjazdach na wieś. Studia architektury Gaudi rozpoczął w wieku 17 lat. Aby je opłacić, jego niezbyt zamożni rodzice musieli sprzedać część swoich dóbr. Jako student pracował w biurach kilku miejskich architektów Barcelony. W 1878 roku otrzymał tytuł architekta. Już wtedy dał się poznać jako indywidualista, w czasie wręczania dyplomu dyrektor Szkoły Architektury miał powiedzieć: „Czas pokaże, czy dziś daliśmy dyplom architekta szaleńcowi, czy geniuszowi”.

 

Antonio Gaudi 1878 / żródło:Wikimedia/

Gaudi, jako młody człowiek żył intensywnie, szukając rekompensaty za niedogodności ubogich szkolnych lat. Dużą wagę przywiązywał do modnego stroju, fryzury.  Kapelusze kupował w najmodniejszym butiku z okryciami głowy, najlepszy fryzjer Audorard nakładał na jego brodę delikatną elegancką siwiznę. Pasjonowało go życie kulturalne, koncerty, sztuki teatralne, dodatkowe wykłady z filozofii, odczyty. W tych latach daleki był od spraw wiary,

Barcelona przełomu wieków była gwałtownie rozwijającym się miastem. W 1854 zburzono stare mury, w ciągu następnych lat miasto powiększyło swój obszar z 20 hektarów do ponad 200. W drugiej połowie XX wieku czterokrotnie wzrosła w nim liczba ludności. Wyższym warstwom mieszczaństwa wiodło się coraz lepiej, bogaci chętnie zapraszali artystów pod swój dach. Nie brakowało zleceń. Jednym z pierwszych, jakie zdobył Antonio był projekt latarni, zamówiony przez władze miasta. Projekt został wykonany i zaakceptowany przez magistrat, prasę i mieszkańców. Gaudi zaczął być znany.

W 1881 roku „Asociacion Espiritual de Devotos de San Jose” (Związek Czcicieli Św. Józefa) wykupił cały kompleks domów leżących wówczas na peryferiach Barcelony, pod budowę kościoła Świętej Rodziny (Sagrada Familia). W XIX w św. Józef stał się patronem ruchu, który w Kościele Katolickim był odpowiedzią na rosnącą laicyzację. Powrót do rozważań o rodzinie miał przywrócić chrześcijańską wizję świata.

Wraz z nowym kościołem zaplanowano cały kompleks budynków: szkoły, warsztaty, sale konferencyjne. Zlecenie początkowo powierzono architektowi Francisco de Paula de Villarowi, w którego biurze Gaudi pracował za czasów studenckich. Dość szybko jednak Villar popadł w konflikt ze związkiem i zrezygnował ze zlecenia. Nieznane są dokładne powody dlaczego kontynuację projektu powierzono początkującemu architektowi. Być może zaważyła jego wcześniejsza współpraca z Villarem. W każdym razie 3 listopada 1883 Gaudi rozpoczął prace nad budowlą, która pochłonęła całe jego, późniejsze życie.

 

Sagrada Familia / żródło:Wikimedia/

Twórczość

Styl Gaudiego jest trudny do zdefiniowania, znajdujemy w nim fascynację naturą i podziw dla dawnych gotyckich dzieł. Jednocześnie daleki jest od bezpośredniego naśladownictwa. Gaudi przestrzegał przed bezkrytycznym przejmowaniem starych wzorców, zalecał raczej ich analizę i zrozumienie. Jego indywidualizm nie znalazł uznania współczesnych mu, oficjalnych instytucji, pomysły były zbyt odważne, łamały panujące kanony. Raz tylko wyróżniono go nagrodą za jedną z najbardziej konwencjonalnych budowli, Casa Calvet.  Najbardziej znanymi projektami Gaudiego są:

 

Prawie wszystkie dzieła Gaudiego wyróżnia niezwykła ekspresja. Wielu ludzi odnajduje w niej piękno prowadzące co Boga. Szeroko opisany jest przypadek koreańskiego architekta Yun Young-Joo, który pod wpływem tej sztuki przeżył nawrócenie i przeszedł na katolicyzm.  W swoich wspomnieniach napisał:

„Architekturę Gaudiego cechuje artystyczne piękno. Łączy ona w sobie elementy sztuki klasycznej i gotyckiej, lecz - według mnie - należałoby zwrócić większą uwagę na występujące w niej elementy natury, które ukazują piękno Boskiego stworzenia. Gaudi, ciągle poszukując prawdy, tworzył dzieła, w których czuje się «oddech Boga». Nie mogę zapomnieć mojej wizyty w kościele Świętej Rodziny w Barcelonie, którą odbyłem w ramach przygotowywania wystawy Gaudiego w Korei. Pozostawiła ona w moim sercu niezatarty ślad. Dzięki sztuce Gaudiego oraz z pomocą Bożą uwierzyłem w istnienie Boga i nawróciłem się na katolicyzm, chociaż byłem do tej pory buddystą. Gaudi ewangelizuje świat za pośrednictwem swojej sztuki, a artystów nakłania do ciągłego poszukiwania Boga”. 

 

 

Modlitwa do prywatnego użytku

Podczas, gdy trwają prace w sprawie możliwej beatyfikacji, za jego wstawiennictwem Pan Bóg udziela łask czcicielom Bożego architekta. Associació pro Beatificació d’Antoni Gaudí prosi o przesyłanie wszelkich informacji o uzyskanych łaskach.

 

Boże, nasz Ojcze, Ty obdarzyłeś Sługę swojego, architekta Gaudiego, wielką miłością do Twojego Stworzenia,
jak i niezwykłą gorliwością w naśladowaniu tajemnic dzieciństwa i męki Twojego Syna. Spraw, Panie, by z pomocą
Ducha Świętego, ja również potrafił/-a oddać się pracy dobrze wykonywanej i zechciej wywyższyć w chwale
Twojego Sługę Antoniego, udzielając mi, za jego wstawiennictwem, łaski, o którą Cię pokornie proszę
(tu wyrazić prośbę). Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Panie Jezu, Maryjo i Józefie, zachowajcie nas w pokoju
i otaczajcie opieką nasze rodziny!
(3 razy).

materiał opracowała: Krystyna Starachowicz

 

Bibliografia:

Antoni Gaudi. Czarodziej architektury - Krzysztof K. Słowiński, Przemysław Słowiński

Antonio Gaudi-architekt Boga. - Artykuł Włodzimierza Rędziocha w tygodniku katolickim „Niedziela”. 
http://niedziela.pl/artykul/74329/nd/Antonio-Gaudi---architekt-Boga

Gaudi. Boży Architekt. – Stowarzyszenie na rzecz Beatyfikacji Sługi Bożego Antoniego Gadiego. 
https://docplayer.pl/17298712-Gaudi-bozy-architekt-1852-1926.html

Antoni Gaudi. - Reiner Zerbest. Wydawnictwo Taschen.

Wikipedia

Pozostałe linki:

Wizjoner nabiera pokory: https://www.gosc.pl/doc/4855684.Wizjoner-nabiera-pokory

Strona z cytatami z A. Gaudiego: http://www.gaudi.hostil.pl/index.php?op=1